Το απρόβλεπτο κύμα αλλαγών που χτύπησε τον Αραβικό Κόσμο τον περασμένο μήνα έχει ανατρέψει όλες τις προβλέψεις και τις συμμαχίες δεκαετιών, σχολιάζει το περιοδικό Foreign Policy. Ωστόσο, η πολιτική μεταμόρφωση της περιοχής ενδέχεται να επισκιαστεί φέτος από ακόμα ισχυρότερες αλλαγές στην Παγκόσμια Οικονομία. Η Παγκοσμιοποίηση βρίσκεται σε...
μια μεταβατική κατάσταση, λόγω ορισμένων πιέσεων που εδώ και ...
Οι συναντήσεις του OPEC πάντα δέσποζαν ανάμεσα στα σημαντικότερα γεγονότα της χρονιάς. Ωστόσο, η ερχόμενη Σύνοδος Κορυφής στις 11 Ιουνίου στην Βιέννη έχει ήδη προεξοφληθεί από την άνοδο των τιμών του πετρελαίου μετά από τα γεγονότα στην Λιβύη. Φυσικά, η Σαουδική Αραβία διαβεβαίωσε την Παγκόσμια Κοινότητα ότι θα αυξήσουν την άντληση πετρελαίου ώστε να καλύψουν το έλλειμμα που δημιούργησε στην αγορά η διακοπή παροχής πετρελαίου από την Λιβύη. Παρόλα αυτά, η ξαφνική αύξηση των τιμών υποδηλώνει ότι θα υπάρξει και νέα πετρελαϊκή κρίση. Σε συνδυασμό με την άνοδο παγκοσμίως της τιμής των τροφίμων και άλλων προϊόντων σημαίνει και μια γενική παγκόσμια αύξηση του πληθωρισμού, οδηγούμενη από την μεγάλη ζήτηση των γρήγορα αναπτυσσόμενων μεταβατικών οικονομιών του κόσμου.
Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, των οποίων οι οικονομίες είναι ακόμα εύθραυστες, λόγω της Οικονομικής Κρίσης του 2008. Οι τράπεζές τους διατηρούν τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα ώστε να ωθήσουν σε ανάπτυξη την οικονομία. Μήπως θα έπρεπε τώρα να αυξήσουν τα επιτόκια ώστε να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό, παρά τον κίνδυνο να συρθούν πάλι οι οικονομίες της δύσης στην δίνη της Οικονομικής Κρίσης; Και εάν το πράξουν θα μπορούν οι μεγάλες εξαγωγικές οικονομίες να διατηρήσουν αυτούς τους ρυθμούς ανάπτυξης χάνοντας ορισμένες αγορές και αυξάνοντας τον εσωτερικό πληθωρισμό; Αυτά θα είναι και τα σημαντικότερα ζητήματα που θα απασχολήσουν την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ στις συναντήσεις τους στην Ουάσινγκτον μέσα στον Απρίλιο.
Επίσης, οι τιμές των νομισμάτων θα είναι ένα από τα ερωτήματα που θα απασχολήσουν στις συναντήσεις τους δύο Οργανισμούς. Πολλοί αναλυτές βλέπουν την ανάπτυξη της Κίνας και άλλων αναπτυσσόμενων οικονομιών να χρησιμοποιούν σαν αναπτυξιακό τους μοχλό την εσκεμμένη υποτίμηση των νομισμάτων τους.
Αυτό έχει θεωρηθεί από τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. και ορισμένες από τις αναπτυσσόμενες δυνάμεις όπως η Βραζιλία ως μια μη αποδεκτή παραμόρφωση των αγορών, συνεισφέροντας στην αύξηση της υποδαύλισης των ισορροπιών της Παγκόσμιας Αγοράς, της ανεργίας, την αποσταθεροποίηση της ρευστότητας των κρατών, και την παραμόρφωση των παγκόσμιων δεικτών πληθωρισμού.
Η Παγκόσμια Τράπεζα θα δυσανασχετήσει από τις επιπτώσεις της αύξησης των τιμών στα προϊόντα στις φτωχότερες χώρες, ούτως ή αλλιώς όμως δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να το αποτρέψει. Το ΔΝΤ, συγκεκριμένα, θα έπρεπε να είναι ο ρυθμιστής της ισοτιμίας των νομισμάτων και της ροής των χρημάτων σε κάθε χώρα, αλλά έχει αποδειχτεί ανίκανο να πράξει αναλόγως. Δεν πρόκειται να πει ή να πράξει κάτι μέχρι την συνάντηση του Απριλίου, ρίχνοντας το μπαλάκι στην Σύνοδο Κορυφής της G20 τον Νοέμβριο στις Κάννες.
Το σημαντικότερο ζήτημα είναι αν η κρίση στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία και η απειλή για νέο κύμα κρίσεων και στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία θα σημάνει την αποτυχία του Ευρώ ως νόμισμα και θα οδηγήσει στην διάλυση της Ε.Ε.. Μέχρι τώρα οι εξαγορές χρεών, οι προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα αυστηρότατα δημοσιονομικά μέτρα από χώρες κλειδιά και οι αναπροσδιορισμοί των χρεών έχουν διατηρήσει την ισορροπία στην Ε.Ε..
Ωστόσο, ο αντιπληθωρισμός και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας κατά μήκος της γηραιάς ηπείρου μαστίζουν τις οικονομίες της Ε.Ε. Το πρόβλημα είναι ότι τα θεμέλια της Ε.Ε. έχουν δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε η Γερμανία να εξοικονομεί, να επενδύει και να εξάγει την ίδια ώρα που όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. εισάγουν και καταναλώνουν. Η Γερμανία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει πρόθεση να αλλάξει την στάση της. Οπότε αυτό σημαίνει ότι η Ένωση και το Ευρώ θα σωθούν μόνο εάν αυξηθούν οι εξαγωγές σε παγκόσμια πλέον κλίμακα της Ε.Ε..
Στις Κάννες θα συζητηθεί εάν η Παγκοσμιοποίηση είναι λειτουργική και αν μπορεί να διατηρηθεί. Προς το παρόν, όλες οι οικονομίες του κόσμου προσπαθούν αν αναπτυχθούν και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας εξάγοντας στις ΗΠΑ, παρά την πρόσφατη Οικονομική Κρίση, την υψηλή ανεργία, και την εύθραυστη οικονομία της. Βέβαια, με το έλλειμμα που παρουσιάζουν οι ΗΠΑ, το υπέρογκο χρέος της και τα πραγματικά ποσοστά ανεργίας της, που αγγίζουν το 17%, είναι αβέβαιο αν θα μπορεί να συνεχίσει να εισάγει ή να διατηρήσει τον ρόλο του Παγκόσμιου Προστάτιδας Δύναμης. Αντιστοίχως, η Κίνα και άλλα αναπτυσσόμενα κράτη είναι αβέβαιο αν θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται με την ίδια ταχύτητα.
Μέχρι την Συνάντηση στις Κάννες η Γερμανία, η Κίνα η Ιαπωνία και άλλες Ασιατικές χώρες θα πρέπει να αυξήσουν την εσωτερική τους κατανάλωση, να μειώσουν τις αποταμιεύσεις τους, τις επενδύσεις και την εσωτερική παραγωγή και τις εξαγωγές τους, ενώ θα πρέπει να αυξήσουν την τιμή του υποτιμημένου τους νομίσματος. Αν δεν πραγματοποιηθούν οι αλλαγές αυτές, τότε ένα νέο οικονομικό Τσουνάμι θα χτυπήσει την Παγκόσμια Οικονομία και θα καταστρέψει τα όνειρα της παγκοσμιοποίησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου