Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Πολεμούν τον Καραμανλή αλλά δεν θα τους περάσει

 Γράφει ο Όμηρος

Δεν υπάρχει Πρωθυπουργός στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδος που να πολεμήθηκε και λοιδορήθηκε,  περισσότερο από τον Κώστα Καραμανλή. Πριν ακόμη συμπληρώσει την πρώτη κυβερνητική θητεία βρέθηκαν βουλευτές του που αμφισβήτησαν ανοικτά τις ικανότητές του, και άρχισαν να στήνονται τα πρώτα ‘σκάνδαλα’. Όταν παρ’  όλα αυτά έγινε κατανοητό ότι ο κόσμος τον αγαπούσε ιδιαίτερα και τις εκλογές του  2007 θα τις έπαιρνε πανηγυρικά κάηκε η Ελλάδα και στήθηκε από το μηδέν το κόμμα Καρατζαφέρη . Με τις συκοφαντίες του Χατζηνικολάου περί κόπωσης, και με διάφορα σχόλια ότι είναι

Που βρίσκονται οι επαναστάτες του Δεκεμβρίου του 2008

Θυμάστε το Δεκέμβρη του 2008. Τότε που οι κουκουλοφόροι ανενόχλητοι έκαιγαν την Αθήνα επί τρεις μέρες.
Εξέγερση της νεολαίας την χαρακτήρισαν αυτή την καραμπινάτη προβοκάτσια οι καθεστωτικοί μηχανισμοί, οι συριζαίοι, οι «αριστεριστές», οι ποικίλοι ανένταχτοι διανοούμενοι και φυσικά οι επαγγελματίες αντιρατσιστές!!!
Οι ύμνοι και τα παραληρήματα της «αριστεράς πολυτελείας» ήταν τέτοιοι που κατέγραφαν τα «Δεκεμβριανά» σαν τη


Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Η απαίτηση για κάθαρση

Γράφει ο Όμηρος

Έρχεται και επανέρχεται η απαίτηση για κάθαρση στην Ελληνική πολιτική ζωή. Για τιμωρία αυτών που έκλεψαν τα λεφτά του Ελληνικού λαού. Στήνεται παράλληλα και μια βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών. Ρωτούν οι δημοσιογράφοι στον δρόμο τους πολίτες και αυτοί απαντούν παρασυρόμενοι, ότι φταίνε όλοι οι πολιτικοί για την κατάντια της οικονομίας μας. Βγαίνει και ο Πάγκαλος και μοιράζει τις ευθύνες σε λαό και πολιτικούς. Χάος. 
Μέσα στο κλίμα αυτό, οι τηλεδημοσιογράφοι ζητούν την κεφαλή του Καραμανλή επί πίνακι. Γι΄αυτούς ο Καραμανλής σαν πρωθυπουργός δεν είχε δικαίωμα να λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις. Θα έπρεπε να είναι ένας απλός διαχειριστής. Διαχειριζόμενος τις τύχες της Ελλάδας όπως αυτοί και οι τραπεζίτες του υπαγορεύουν. Ενώ ο ΓΑΠ απολαμβάνει ακόμη πλήρους ασυλίας. Έχει φέρει το επάνω , κάτω στην χώρα μας και δεν μάτωσε ρουθούνι. Αν και τα περισσότερα σκάνδαλα αφορούν το κόμμα του αυτός είναι στο απυρόβλητο. Το ένα εκατοστό από αυτά που κάνει αν είχε τολμήσει ο Καραμανλής, θα είχαμε νεκρούς. 
Είναι λοιπόν σαφές ότι η απαίτηση για κάθαρση απευθύνεται κυρίως εναντίον της Νέας Δημοκρατίας με σκοπό να την κρατά δέσμια. Γι αυτό και οι φωνές δυναμώνουν όταν ο αντιπολιτευτικός λόγος του Αντώνη Σαμαρά δυναμώνει. Αυτό και μόνο το γεγονός δείχνει ότι ο Αντώνης είναι σε σωστό δρόμο.
Ο λαός καταλαβαίνει πια ότι η πράσινη πολυκατοικία καταρρέει. Με δημοσιογραφικά υποστυλώματα θα παραμείνει για πολύ λίγο όρθια. Μετά θα σωριαστεί και ελπίζουμε να μην καταρρεύσει μαζί της η χώρα .

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Αποφασισμένη για.......... λύση στό Αιγαίο η Τουρκία

Επιτέλους, μετά την παρέλευση τεσσάρων μηνών από την εφαρμογή του Μνημονίου, το μαθηματικώς βέβαιο και οικονομικώς αυτονόητο κατέστη προφανές ή δεν μπορεί πλέον να αποκρύπτεται: Το Μνημόνιο είναι αδιέξοδο. Δεν βγαίνουν τα νούμερα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβέρνησης και των κυρίαρχων ΜΜΕ να εξωραΐσουν την εικόνα, με τις πλάτες και της τρόικας.
Ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν επιβεβαίωσε, μιλώντας σε θεσμικούς επενδυτές στο Λονδίνο, την υποψία που είχε ο ελληνικός λαός ότι,  η Κομισιόν, η κυβέρνηση και το ΔΝΤ εξαπάτησαν με το περιβόητο Μνημόνιο τους Ελληνες. «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος όσο οι διαρθρωτικές αλλαγές της στην οικονομία της», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Δανός αξιωματούχος του ΔΝΤ. Διευκρίνισε δε με καμάρι στους ξένους κερδοσκόπους του Σίτι του Λονδίνου ότι, πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού ήταν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό,  δηλαδή, η...........


λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και η εξαθλίωση των συνταξιούχων!

Η ομολογία αυτή -όπως επισημαίνει ο Γ. Δελαστίκ στο Έθνος- είναι εξαιρετικά σημαντική από πολιτική σκοπιά. Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο σφαγιασμός των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συντάξεων δεν ήταν μια δυσάρεστη αναπότρεπτη συνέπεια των «τραγικών» δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, μιας κατάστασης που εξανάγκασε την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει δήθεν με «πόνο ψυχής» στη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.


Αντιθέτως, αποκαλύπτει ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν από την αρχή συνειδητός στόχος της κυβέρνησης. Ηταν αυτοσκοπός και όχι ανεπιθύμητη παρενέργεια.