Και μετά τι;

Διαβάζοντας τις τιμές κλεισίματος των μετοχών σήμερα μου ήλθε στην μνήμη η εποχή κατά την οποία, επί υπουργίας Αλογοσκούφη επωλήθη ο ΟΤΕ στην Deutche Telekom Πολλοί τότε φώναζαν ότι ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία. Αν θυμάστε η τιμή της μετοχής του ΟΤΕ ήταν στά 27 ευρώ. Σήμερα έκλεισε στα 7,84.

Την ίδια απαξίωση έχουν και τα υπόλοιπα κρατικά χαρτιά. Την ίδια απαξίωση και η αξία των κρατικών ακινήτων.

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν να (ξε)πουλήσουμε την κρατική περιουσία, με σκοπό να διευκολύνουμε την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών της χώρας, σε εξευτελιστικές τιμές. Μια οικονομία που έχει ήδη καταρρεύσει προσπαθούμε να την σηκώσουμε ξεπουλώντας ότι μας έχει απομείνει. Και επειδή είναι βέβαιο ότι με αυτόν τον τρόπο, η οικονομία δεν πρόκειται να ανορθωθεί ,ούτε κατ' ελάχιστο, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα , και μετά τι;

Όταν μετά από λίγο καιρό θα χρειαστούμε, πάλι επειγόντως, μεγάλα ποσά, δεν θα έχουμε πλέον τίποτα να πουλήσουμε, η να βάλουμε υποθήκη, η να "αξιοποιήσουμε". Αδιέξοδο.

Προτού βρεθούμε λοιπόν σε αυτή την κατάσταση ας σοβαρευτούμε. Ας πάρουμε θεσμικά μέτρα, που θα έχουν σοβαρές μακροπρόθεσμες διοικητικές και οικονομικές επιπτώσεις, και ας κάνουμε επί τέλους αυτή την χώρα κράτος Ευρωπαϊκό. Με θεσμούς και νόμους που λειτουργούν. Ανεξάρτητα από την θέληση των εκάστοτε πολιτικών, οι οποίοι άλλωστε πολύ συχνά αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.

Τότε να είμαστε σίγουροι, ότι θα βρούμε τους Ευρωπαίους αρωγούς και συμπαραστάτες, και όχι αντιπάλους. Τότε θα αποκτήσουμε κύρος και διεθνή αναγνώριση και σεβασμό.

Αν το προσπαθήσουμε μπορούμε να το πετύχουμε.

Ομηρος