Ολα, εκτός από ένα...

Ολα έχουν ειπωθεί στα χρόνια της κρίσης. Για τη μείωση των ελλειμμάτων, τη μείωση των μισθών, την περικοπή των συντάξεων, τη μείωση των κρατικών δαπανών, τη μείωση του δημόσιου τομέα, την ανάγκη για απολύσεις και λιτότητα. Ολα, εκτός από ένα: τη μείωση των κερδών που αποκομίζουν (από την υπεραξία των εργαζομένων) οι έχοντες.

Οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες. Οι πολυεθνικές και οι πετρελαιάδες... Προχθές, η «Φολκσβάγκεν» ανακοίνωσε ότι κάνει αυξήσεις και δίνει μπόνους στο προσωπικό της. Οχι στο ύψος που επιθυμούσε
το συνδικάτο, αλλά κάπου στη μέση. Τέλος πάντων, οι αυξήσεις είναι γεγονός. Αλλά υπάρχει άλλο ένα γεγονός που αφορά επίσης τους εργαζομένους: πριν από μερικά χρόνια αναγκάστηκαν να δεχθούν μείωση των μισθών για να σωθούν θέσεις εργασίας. Επομένως, ίσα βάρκα ίσα νερά σχετικά με την περιώνυμη σημερινή αύξηση... Υπάρχει όμως και κάτι άλλο: ούτε τότε, που μείωσε τις απολαβές των εργαζομένων -άρα το κόστος παραγωγής είχε μειωθεί- ούτε σήμερα η εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανία μείωσε τις τιμές των αυτοκινήτων της. Προφανώς, κάτι έπρεπε να παραμείνει στα γνωστά επίπεδα: τα κέρδη της εταιρείας. Και αυτό έγινε... Ευλόγως θα αναρωτηθεί κάποιος: πώς γίνεται και τα αυτοκίνητα της συγκεκριμένης εταιρείας, ενώ είναι ακριβότερα από τον ανταγωνισμό, να μοσχοπουλάνε στις αγορές του κόσμου; Η απάντηση φωτίζει ένα πεδίο για το οποίο γίνεται πολύς θόρυβος τελευταία: για να είναι ανταγωνιστικό ένα προϊόν -κοινώς: για να πουλάει- δεν είναι απαραίτητο να έχει χαμηλό κόστος παραγωγής. Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που το καθιστούν ευπώλητο (ποιότητα, ενσωμάτωση τεχνολογικών εξελίξεων, διαφήμιση, η φήμη της χώρας παραγωγής κ.ά.)... Οπερ έδει δείξαι, θα πει κανείς. Αμ, δε! Η Ενωση, η Μέρκελ, οι ενθάδε διεκπεραιωτές της πολιτικής τους, τα ντελίβερι μπόις της προπαγάνδας κ.ά., θα συνεχίζουν ακατάβλητοι το γνωστό τροπάριο περί μειώσεως των μισθών και ανταγωνιστικότητος. Δυστυχώς, το επανέλαβε χθες και η κυρία Κατσέλη, η οποία άλλα έλεγε προ μηνός στο «Βήμα»... «Λεπτομέρειες», θα πείτε. Επ' αυτού θα συμφωνούσαν οι Ελληνες ελβετόψυχοι, η «Φολκσβάγκεν» και όλοι εκείνοι που βγαίνουν πάμπλουτοι όταν οι επιχειρήσεις τους ναυαγούν και κλείνουν, αφήνοντας στον δρόμο τους εργαζομένους...

 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ