Πόσο πληρώνουμε το αίμα;

 

Του Γιώργου Καισάριου

Η  κατάσταση με το ΙΚΑ έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οι απεργίες επίσης έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Τα δημόσια οικονομικά έχουν φτάσει στο απροχώρητο προ πολλού, αλλά λύσεις δεν ακούμε από κανέναν.
Δεν έχω καμία αντιδικία με  τους γιατρούς που κάνουν απεργία και ζητούν περισσότερα χρήματα. Ο κάθε ένας έχει δικαίωμα να ζητάει αυτό που θεωρεί ό,τι αξίζει να πάρει. Ο πρώτος μισθός γιατρού στις ΗΠΑ (αν δεν κάνω λάθος) είναι πάνω από $100,000. Ναι οι γιατροί πρέπει να αμείβονται καλύτερα και ειδικά οι δημόσιοι γιατροί.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει λεφτά να τους πληρώσει.

Ναι αλλά πως εξηγείται το ότι στην Ελλάδα έχουμε τους περισσότερους γιατρούς κατά κεφαλήν από όλη την Ευρώπη; Προφανώς όλοι αυτοί οι γιατροί βγάζουν λεφτά. Χωρίς να ξέρω πόσα βγάζουν οι γιατροί του ιδιωτικού τομέα, υποθέτω ότι βγάζουν πολλαπλά από ό,τι βγάζουν οι γιατροί του δημοσίου. Επίσης χωρίς να έχω κάνει καμία έρευνα, υποθέτω ότι οι ιδιωτικοί γιατροί δεν είναι αυτοί που επιβαρύνουν το σύστημα, αλλά οι του δημοσίου (εξαίρεση να κάνουμε σε απάτες κτλ).
Άρα το πρόβλημα δεν πρέπει να είναι οι απαιτήσεις των γιατρών, κάτι άλλο πρέπει να φταίει. Και αυτό που φταίει δεν είναι τίποτα άλλο από το άχρηστο, ανίκανο και  ανεπαρκές κράτος που έχουμε.
Προ καιρού πήγα και έδωσα αίμα στο Αττικόν νοσοκομείο. Βλέποντας τον νοσοκόμο να καταγράφει τα στοιχεία μου στο ηλεκτρονικό σύστημα, τον ρώτησα αν αυτό είναι ένα online σύστημα καταγραφής για όλη την Ελλάδα.
Η απάντηση ήταν αρνητική. Μου τόνισε ότι το σύστημα αυτό είναι μόνο για το Αττικόν νοσοκομείο και ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο σύστημα καταγραφής των δωρητών αίματος για όλη Ελλάδα. Όταν τον ρώτησα γιατί δεν υπάρχει, δεν ήξερε. Επίσης μου εξήγησε ότι κάθε νοσοκομείο έχει την δική του βάση δεδομένων, το δικό του λογισμικό, σε δικό του server, από διαφορετικό προμηθευτή.
Στη συνέχεια μου είπε ότι θα ήταν δώρο θεού αν υπήρχε μια ενιαία βάση δεδομένων για όλα τα νοσοκομεία σε όλη την Ελλάδα. Μου είπε ότι αν κάποιος έρθει στο Αττικόν να δώσει αίμα και αποδειχτεί ότι αυτό το αίμα είναι ακατάλληλο, τότε καταγράφεται μεν στη βάση του νοσοκομείου, αλλά δεν το ξέρουν τα υπόλοιπα νοσοκομείο στην υπόλοιπη Ελλάδα. Βέβαια μου τόνισε ότι όλο το αίμα που δίνεται εξετάζεται ανεξάρτητα από ποιον έχει δοθεί, αλλά αν είχαν ένα διαφορετικό σύστημα διαχείρισης, θα γλίτωναν πολλά σε εργατοώρες και σε χρήμα.
Θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική η δουλειά του, μου είπε, αν υπήρχε ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης, όπου το κάθε νοσοκομείο θα μπορούσε να δει την καρτέλα του κάθε δωρητή (ή ασθενή), ανεξάρτητα αν έχει δώσει άλλη φορά αίμα στο ίδιο νοσοκομείο η όχι.
Το ιδανικό σύστημα θα ήταν να υπήρχε ένα κεντρικό σύστημα, όπου μέσα από το internet, μέσω browser,  μπορούσε το νοσοκομείο να καταγράφει τις δωρεές, το που θα στέλνει το αίμα και βέβαια το ιστορικό του κάθε δότη κτλ (συνολική διαχείριση).
Αυτό με τη σειρά του θα είχε απαλλάξει το Αττικόν από την προμήθεια του συστήματος που έχει σήμερα και θα είχε γλιτώσει από ένα σωρό έξοδα που δεν θα είχε χρειαστεί να κάνει. Επίσης θα γινόταν μια πιο αποτελεσματική και ορθολογική διαχείριση με λιγότερες εργατοώρες με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με ένα τέτοιο κεντρικό σύστημα, το μόνο που θα είχε ανάγκη το Αττικόν είναι από έναν υπολογιστή (που έτσι και αλλιώς έχει) και ένα browser (που είναι δωρεάν).
Υπόθεση εργασίας κάνω ότι το 100% των συστημάτων διαχείρισης των δημοσιών νοσοκομείων στη χώρα μας θέλουν ξήλωμα και φτιάξιμο από την αρχή. Να μην κάνω αναφορά στις καρτέλες που αποθηκεύει το κάθε νοσοκομείο ανά ασθενή (και τι τις κάνει άραγε κάνεις δεν έχει ιδέα). Να υποθέσω επίσης ότι αν τα νοσοκομεία είχαν ένα διαφορετικό σύστημα διαχείρισης, θα είχαμε γλιτώσει ένα σωρό λεφτά και οι προσφερόμενες υπηρεσίας θα ήταν κατά πολύ καλύτερες.
Η λεγόμενη ηλεκτρονική ταυτότητα που θα μας έρθει σε λίγο καιρό λογικά θα μας λύσει πολλά από αυτά τα πρόβλημα. Θεωρητικά, θα μπορούσε ο κάθε ασθενής (ή δωρητής) να παρουσιάσει την  ταυτότητα αυτή σε κάθε νοσοκομείο, σε κάθε ιδιωτικό ιατρό και σε κάθε φαρμακείο, να καταγραφεί η ανάλογη συναλλαγή και να αποθηκευτούν όλα αυτά τα δεδομένα σε μια πανελλαδική βάση.
Το γιατί δεν έχουν γίνει αυτά προ δεκαπενταετίας και ποιος έχει ευθύνη για το ότι δεν έχουν γίνει το αφήνω ανοιχτό. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι χρυσοπληρώνουμε τα πάντα σε αυτή τη χώρα (με πρώτους τους πολιτικούς) χωρίς να ξέρουμε το γιατί.
Όσον αναφορά λοιπόν την απάντηση στο σημερινό άρθρο -Πόσο πληρώνουμε το αίμα- η απάντηση είναι: περισσότερο από τον ανταγωνισμό, περισσότερο από ό,τι  θα έπρεπε και πιο πολλά από ό,τι έχουμε να δώσουμε.


Πηγή:www.capital.gr