Στο ρεπορτάζ σας (Αποθέωση Καραμανλή στο Μόναχο!) κάποιοι σχολιαστές δεν καταλάβαιναν τον λόγο που εμείς αυθόρμητα αγκαλιάσαμε τον πρώην πρωθυπουργό. Θα σας πω εγώ πως το ένιωσα, γιατί πριν από λίγους μήνες ήμουν και εγώ απογοητευμένος και πικραμένος. Δεν πήγα να ψηφίσω ούτε στις τελευταίες δημοτικές ούτε στις προηγούμενες εκλογές.
Όταν όμως τον είδα θυμήθηκα ότι είχα μια μικρη επιχείρηση στη Σπύρου Πάτση με ανταλλακτικά και έθρεφα την οικογένεια μου και το παιδί μου που σπουδάζει με αξιοπρέπεια. Πριν από 13 μήνες η τράπεζα μου έκλεισε το πλαφόν ενώ ήμουν κύριος σε όλα. Μου είπαν ότι δεν μπορούσαν να μου έχουν άλλο όριο.
Αυτό ειχε αποτέλεσμα τον Αύγουστο να κλείσω το μαγαζί. Τότε έβλεπα στην τηλεόραση ότι έφταιγε αυτός.
Όταν τον είδα όμως θυμήθηκα ότι όταν ήταν πρωθυπουργός εγώ είχα τη δουλειά μου, το μαγαζί μου. Έβγαζα το μεροκάματο και ζούσα με αξιοπρέπεια. Δεν είχα ούτε δουλειές με το δημόσιο με απλό κόσμο δούλευα και έτρωγα ψωμί χωρίς υπερβολές. Πήγαινα στο σπίτι μου μουτζούρης αλλά με το χαμόγελο. Όταν τον είδα θυμήθηκα αυτή τη ζεστασιά που έγινε παγωμάρα και το χαμόγελο που μου σβησανε οι απατεώνες που μου στέρησαν το μεροκάματο. το ΤΊΜΙΟ μεροκάματο ξαναλέω χωρίς ρουσφέτια και δημόσιο.
Τον αγκάλιασα γιατί θυμήθηκα το χαμόγελο μου. Ούτε πολιτική συζήτηση έκανα, χρόνια πολλά του είπα του ανθρώπου και τα εννοούσα.
Στην Γερμανία δεν ήρθα για διακοπές. Έγινα μετανάστης στα 53 μου αφού ένας πατριώτης εδώ που με προμήθευε μου έδωσε δουλειά και για πρώτη φορά στη ζωή μου θα κάνω γιορτές μακρυά απ’ τη γυναίκα μου και το παιδί μου. (το παιδί μου σας διαβάζει και του είπα να σας γράψει αυτά που σας λέω).
Καλά Χριστούγεννα και του χρόνου σπίτια μας.
Θ.Κ. (τα στοιχεία του αναγνώστη στην διάθεση μας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου