Πτώχευση απειλεί και την Αυστρία, -όπως και ολόκληρη την Ευρώπη- πριν το τέλος του τρέχοντος έτους! Όποιος πληρώνει χρέη σε τράπεζες κάνει ένα μεγάλο σφάλμα!
Εθνική πτώχευση εντός του έτους!
Ο Franz Hörmann, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς JKU, ασκεί έντονη κριτική στο σημερινό οικονομικό σύστημα. Μιλά για τις τράπεζες και για το πως πολύ σύντομα θα εξαφανιστούν τα χρήματα μας.
BezirksRundschau: Πότε, πως και με ποιό τρόπο θα εξαφανιστούν τα χρήματα μας?
Franz Hörmann: Ήδη φέτος μέσα από την πλήρη χρεοκοπία. Όταν ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες- αλλά ούτε και οι δέκα από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες, δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ακόμα και τους τόκους για το δημόσιο χρέος, αυτό αποτελεί τον ορισμό της χρεοκοπίας. Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια ότι όλα τα κρατικά ομόλογα, τα οποία ισχύουν ως κάλυψη των χρημάτων, είναι άνευ αξίας. Κατά συνέπεια, και τα χρήματα επίσης είναι άνευ αξίας. Αυτό είναι ένα απλό πράγμα και συμβαίνει με μαθηματική ακρίβεια αναγκαστικά εντός του τρέχοντος έτους.
BezirksRundschau: Πρόκειται για ένα υπερ-πληθωρισμό;
Hörmann: Όχι. Απλά άνευ αξίας. Απλά θα τελειώσουν τα χρήματα στην πλειοψηφία του σημερινού πληθυσμού. Δεν θα πάρουν περισσότερα επειδή δεν θα έχουν πλέον εισόδημα. Θα υπάρχει ανεργία σε μια απίστευτη κλίμακα, διότι κανείς δεν μπορεί πλέον να αγοράσει προϊόντα. Οι άνθρωποι που αποπληρώνουν μάλιστα τα χρέη τους προς τράπεζες κάνουν τώρα ένα μεγάλο λάθος, διότι τα χρήματα αυτά καταστρέφονται (εκμηδενίζονται). Όποιος τώρα λέει ότι βρισκόμαστε σε μια κρίση, αποταμιεύω και ξεπληρώνω το χρέος κάνει ακριβώς το λάθος πράγμα. Το να αποπληρώνει χρέη, συμπεριλαμβανομένου του κρατικού χρέους, είναι ένα λάθος, διότι από τα χρέη δημιουργούνται χρήματα και μέσω της επιστροφής τους καταστρέφονται.
BezirksRundschau: Πως?
Hörmann: Μέσω της τιμής κράτησης. Εάν η οφειλή αποσβεστεί, τα χρήματα ως νόμιμο μέσο πληρωμής φεύγουν. Δεν πρόκειται δηλαδή για τις ετικέτες ή τα νομίσματα. Δεν πρόκειται ούτε για τις ηλεκτρονικές κουκίδες. Πρόκειται για την τιμή κράτησης (Buchungssatz). Μέσα από μια επέκταση του ισολογισμού δημιουργείται και από μια μείωση των συνολικών στοιχείων του ισολογισμού καταστρέφεται. Τότε αν το δούμε νομικά έχει φύγει (το χρήμα). Και τα χρήματα που οι τράπεζες δανείζουν, δεν τα έχουν. Όταν μια τράπεζα καθιστά διαθέσιμο ένα δάνειο 100 (Ευρώ π.χ.) , δεν έχει τα χρήματα. Τι κίνδυνο έχει κατ’ αυτό τον τρόπο η τράπεζα;
BezirksRundschau: μηδέν;
Hörmann: μηδενικό κίνδυνο, σωστή απάντηση. Θα πρέπει κατά το δίκαιο των υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών, να έχει μόνο το 2 %. Εάν η τράπεζα έχει πράγματι μόνο το 2 τοις εκατό των χρημάτων, αλλά μπορεί να εισπράξει 6% με τόκους, έχει περιθώριο κέρδους 200%. Το περιθώριο αυτό συναντά κανείς συνήθως μόνο στη διακίνηση ναρκωτικών και την πορνεία. Όχι, μια στιγμή, η πετρελαϊκή βιομηχανία έχει 800%. Και επειδή ακόμα και με δάνεια οι ίδιες οι τράπεζες μπορούν να δημιουργήσουν χρήματα, μπορούν βεβαίως πάντα να δημιουργήσουν το δικό τους κεφάλαιο. Ως εκ τούτου, οι περιορισμοί για το ίδιον κεφάλαιο, όπως η “Βασιλεία 2″ (Basel 2|) ούτως ή άλλως αναιρούνται Η.”Βασιλεία 2″ εξάλλου είναι μια εφεύρεση των αμερικανικών τραπεζών. Στην Αμερική υπήρξε ποτέ εισήχθη. Χρησιμεύει μόνο ως όπλο εναντίον των ξένων τραπεζών.
BezirksRundschau: Δεν εξυπηρετεί το “Βασιλεία 2″ την προστασία των τραπεζών?
Hörmann: Όποιος ισχυρίζεται ότι ένα Bankrun ή κάτι τέτοιο έχει να κάνει με ιδίον κεφάλαιο, παίρνει ένα “μη επαρκής” στον τομέα της λογιστικής. Αυτό είναι απλά ηλίθιο και λάθος. Αλλά φυσικά, αυτό το λένε οι τραπεζίτες. Ακόμη και ο κυβερνήτης Novotny είπε, “τα δάνεια καλύπτονται από τις καταθέσεις των αποταμιευτών”. Και τώρα πρέπει να του πει κάποιος ότι δεν κατανοεί τους ισολογισμούς των τραπεζών. Γιατί τι είναι οι καταθέσεις στο τραπεζικό ισολογισμό? Αυτά είναι χρέη για την Τράπεζα. Πρόκειται για χρήματα που χρωστάει τους καταθέτες της η τράπεζα. Και πώς μπορούν να καλυφθούν με χρέη τα δάνεια; Διότι τα νομίσματα, τα χαρτονομίσματα, τα χρήματα δεν τα κρατά η τράπεζα. Δεν είναι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ. Δεν τα ρίχνουν στα θησαυροφυλάκια για να κάνουν μπάνιο εκεί μέσα. Αυτά (τα χρήματα) βρίσκονται αμέσως σε οποιοδήποτε σημείο της κεφαλαιαγοράς, παίζονται στο τζόγο και μπορεί να επανέλθουν πάλι, ίσως και όχι.
BezirksRundschau: Και η Αυστρία λοιπόν θα πτωχεύσει όπως η Ελλάδα;
Hörmann: Όλα τα κράτη αναπόφευκτα θα πτωχεύσουν, διότι οι οφειλές δεν μπορεί να πληρωθούν. Αυτό είναι αδιανόητο, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Το να πούμε ότι βρίσκονται στους λογαριασμούς ταμιευτηρίου, τότε αυτό είναι μια ηλίθιότητα, γιατί σαν μετρητά δεν είναι διαθέσιμα. Αυτά είναι απλές καταχώρηση σε μια λογιστική γραμμή και είναι τα χρέη των τραπεζών. Έχουμε σήμερα μια κατάσταση όπου τα κέρματα και τα χαρτονομίσματα αποτελούν νόμιμο μέσο πληρωμής. Το λεγόμενο λογιστικό χρήμα όμως δεν αποτελεί νόμιμο χρήμα (μέσο πληρωμής), αυτό ακριβώς αποτελεί μια απλή αξίωση. Αν πάτε σήμερα τα χρήματά σας στην τράπεζα, τότε πλέον δεν ανήκουν σ’ εσάς. Παραιτείστε της περιουσίας σας (ιδιοκτησίας σας). Επειδή η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό αποτελεί τη λεγόμενη συλλογική παρακαταθήκη της τράπεζας. Εκεί, πλέον έχετε μόνον ένα αίτημα (μια αξίωση) για τα χρήματά σας. Έτσι, η τράπεζα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να πει “Λυπάμαι, έχω σπαταλήσει τα χρήματα ή τα ξόδεψα ή τα έπαιξα και τα έχασα” Δεν θα τα λάβετε πλέον. Αυτό στη σημερινή μορφή των τραπεζών επιτρέπεται από το νόμο.
BezirksRundschau: Χρεώνεται το κράτος στην κεφαλαιαγορά;
Hörmann: Οχι, όχι στην αγορά κεφαλαίων, είναι χρεωμένο στις ιδιωτικές τράπεζες. Η κεφαλαιαγορά δεν υπάρχει ως θεσμικό όργανο . Αυτό είναι μόνο ένα παιχνίδι λέξεων. Υπάρχουν μόνο οι συμμετέχοντες στην αγορά κεφαλαίων. Αυτοί παίζουν μεταξύ τους παιχνίδια. Είναι όπως σε ένα δωμάτιο πόκερ. Δεν χρωστάς τίποτα στην αίθουσα πόκερ. Χρωστάς κάτι στον παίκτη ατομικά. Έτσι και το κράτος χρωστά κάτι στις μεμονωμένες τράπεζες. Αυτό είναι φυσικά εντελώς παράλογο, γελοίο και περίεργο, διότι οι τράπεζες, όπου το ίδιο το κράτος έχει χρέη είναι ακριβώς εκείνες οι τράπεζες τις οποίες έχει τώρα σώσει με φόρους. Αυτή είναι η ανοησία σε αυτό το κατασκεύασμα.
BezirksRundschau: τα χρήματα μας εξαφανίζονται, μετά τι γίνεται;
Hörmann: Αρχικά έρχεται κάτι σαν λειτουργικό χρήματα, όπως κουπόνια για τρόφιμα, για την κάλυψη των βασικών αναγκών.
BezirksRundschau: Περιφερειακή νομίσματα;
Hörmann: Οχι, δεν μπορεί να λειτουργήσει. Δεν έχουν καμία τύχη, διότι εφαρμόζεται μόνο σε μια πολύ μικρή περιοχή.
BezirksRundschau: Τα δωρεάν(ελεύθερα) χρήματα του Wörgl στο Τυρόλο λειτούργησαν όμως καλά;
Hörmann: Οχι, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε αυτό γιατί τότε είχαν καταθέσει 7000 Σίλινγκ σε μια τράπεζα για την κάλυψη, και αν γίνει έτσι τότε δεν θα τα έχουμε(τα χρήματα με την κατάθεση τους). Δημιουργούμε?αμτλούμε απλά οι ίδιοι μας από τον αέρα τα χρήματα που θέλουμε να έχουμε, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Νομίσματα, αυτά καθαυτά έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν. Γιατί με τα χρήματα πληρώνουμε πάντα μια τιμή. Αλλά η τιμή είναι μια σχέση αξιών, ένα μέγεθος δίχως διαστάσεις. Αυτό σημαίνει πως Schilling, ευρώ, δολάριο, γιεν, στερλίνα, όλα τους είναι μια πλήρη ανοησία διότι μια αναλογία δεν μπορεί να κατέχει ένα αριθμό διαστάσεων. Αυτό το εξάρτημα, δολάριο, ευρώ, λίρα αποτελούσε αρχικά ένα εθνικό έμβλημα (σήμα κυριότητας). Αυτό το επισύναπταν οι κυρίαρχοι στα βασίλεια τους ως πιστοποιητικό έγκρισης της συναλλαγής.Αυτοί είπαν: αυτή είναι η σφραγίδα μου, με αυτό επιτρέπω μια οικονομική δραστηριότητα στην επικράτεια μου. Ακολούθως, βλακωδώς θεωρήθηκε ως κάποια αξία, ώστε να κερδοσκοπούν με αυτό. Πρόκειται για ένα έμβλημα κυριαρχίας, το οποίο θεωρεί κανείς ως αξία και θέλει να το πουλήσει- αυτό είναι άρρωστο. Είναι ένα έμβλημα και τίποτα άλλο.
(Ας σκεφτούμε εδώ πόσα δις μας κόστισαν ήδη αυτά τα “εμβλήματα”… για να μην πω πως μας περνούν για…”βλήματα”… Χαλάλι τους εμείς επενδύουμε σε πραγματικές αξίες!)
BezirksRundschau: Αναφέρεσται σε Υψηλότητες. Σε ποιο βαθμό είναι το οικονομικό μας σύστημα ένα σύστημα καμωμένο για “ελίτ”;
Hörmann: Κατά εκατό τοις εκατό, δεν ήταν ποτέ κάτι άλλο. Τα μέλη της οικογένειας και οι φίλοι των πολιτικών έχουν τις δικές τους τράπεζες και μπορούν να τους δίνουν – όποτε θέλουν – δάνεια, προνομιούχες μετοχές, αξιόγραφα (χρεόγραφα), για τα οποία γνωρίζουν ότι οι δείκτες τους είναι σε αύξουσα πορεία, και έτσι τους παρέχουν συνεχώμενα χωρίς ρίσκο κέρδη. Με μαζικό τρόπο και έτσι. Αυτό , όπως βλέπουμε συμβαίνει στην Καρινθία (Kärnten ) ακόμη και σε τοπικό επίπεδο. Πιθανώς ακόμη και στο επίπεδο της κοινότητας, αν πρόκειται για κοινοτική τράπεζα. Οι τράπεζες είναι ιδιωτικά πιεστήρια χρήματος.
BezirksRundschau:: Ο οικονομολόγος Στέφαν Schulmeister δήλωσε πρόσφατα στο πανεπιστήμιο Linz , ότι τα οικονομικά είναι μια αυτιστική επιστήμη. Τι λέτε;
Hörmann: Οι αλλαγές που έχουμε τώρα, θα οδηγήσουν στο να μην υπάρχουν πλέον επιστήμες οικονομικών. Τα Οικονομικά ήδη τώρα, όπως αναφέρονται σήμερα στα σχολικά βιβλία, δεν έχουν καμία δικαιολογία ύπαρξης. Καμία. Ο καθένας που υποστηρίζει ακόμη και σήμερα κάτι τέτοιο, θα πρέπει πραγματικά να μπορεί να το στηρίξει με υπευθυνότητα με την ίδια τη συνείδησή του. Χρειαζόμαστε ψυχολογία, χρειαζόμαστε κοινωνιολογία, χρειαζόμαστε τεχνολογία και χρειαζόμαστε μια άλλη εικόνα ανθρώπου. Τα Οικονομικά και τα Νομικά δεν είναι επιστήμες. Διότι κάτι που δεν μπορώ να το ελέγξω, αλλά για λόγους τους οποίους δεν μπορώ να εξηγήσω, θέλω να το επιβάλω στους άλλους σαν κανόνα, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με την επιστήμη. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από βιτρίνες για τη διατήρηση των προτύπων κυριαρχίας. Αυτά τώρα καταρρέουν, μέσα από την ελεύθερη δικτύωση της πληροφορίας
Συνέντευξη του καθηγητή οικονομίας Χόρμαν στην αυστριακή εφημερίδα MeinBexirk.at
Μετάφραση-απόδοση: Βίκυ Χρυσού
Μετάφραση-απόδοση: Βίκυ Χρυσού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου