Οι Κινέζοι και το ......βραβείο της αλήθειας

Ακούγοντας τον Πρωθυπουργό πριν από μερικές μέρες, να δίνει κοινή συνέντευξη τύπου με τον Κινέζο ομόλογό του, ένιωσα για μια ακόμη φορά ιδιαίτερα άβολα.

Εξηγούμαι.

Παρά την προσπάθεια που κατέβαλα δεν κατάφερα να κατανοήσω το νόημα των λεγομένων του. Τα λόγια του μου φάνηκαν εν πολλοίς χωρίς νόημα,  και χωρίς σύνδεση των επί μέρους συστατικών των προτάσεων.Ήταν και εκείνη η μετάφραση στα Κινέζικα που με μπέρδευε ακόμη πιο πολύ.

    Επειδή μου έχει συμβεί και στο παρελθόν το ίδιο, ήταν φυσιολογικό να ερμηνεύσω την αδυναμία μου σαν προσωπική υστέρηση στην αντίληψη των λεγομένων. Η αίσθηση δε αυτή έγινε εντονότερη, όταν διαβάζοντας την επομένη τις εφημερίδες έγινα κοινωνός των μακροσκελών αναλύσεων, των Πρωθυπουργικών απαντήσεων, από τους δημοσιογράφους. Μπορώ να πω ότι με έπιασε μαύρη  απελπισία.  Τέρμα Όμηρε, είπα, το μυαλό σου έχει χάσει την ικανότητα αντίληψης. Δεν είναι δυνατόν άλλοι να αναλύουν τα λεγόμενα του Πρωθυπουργού και εσύ να μην έχεις καταλάβει γρι.

   Όσο κι αν προσπάθησε ο φίλος μου ο Περικλής να με παρηγορήσει, λέγοντας μου όσα διαδίδονται για την ρητορική ικανότητα του Πρωθυπουργού, δεν μπόρεσε να διασκεδάσει τις ανησυχίες μου περί της ικανότητος του μυαλού μου.

   Και θα συνέχιζα σε αυτό το κλίμα απελπισίας αν δεν άκουγα εμβρόντητος μετά μια ημέρα την ομιλία του στην Γερμανία όπου τον βράβευσαν γιατί είχε λέει το σθένος να πει την αλήθεια. Μιά αλήθεια που κόστισε πολλά δισεκατομμύρια στον Ελληνικό λαό, και τον διεθνή διασυρμό της χώρας μας, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι πώς αν ισχύει στην καθημερινή πρακτική, πόσο μάλλον ισχύει στην διεθνή πολιτική σκηνή.

   Ποιο;

   Μα το σοφό γνωμικό πως την αλήθεια την μαθαίνεις από μικρό και από............. χαζό.