Πως φθάσαμε ως εδώ.

Γράφει ο Όμηρος

Ακούω στήν τηλεόραση συζήτηση με γνωστούς πολιτικούς και διαπρεπείς δημοσιογράφους και με πιάνει μαύρη απελπισία. Τα ίδια που ακούγαμε επί 10ετίες ακούγονται και σήμερα. Η ίδια τακτική της κατεύθυνσης της συζήτησης σε ανώδυνα μονοπάτια. Οι πολιτικοί θρασείς, αμετανόητοι, έτοιμοι να κάνουν πάλι τα ίδια λάθη στό όνομα της κομματικής πειθαρχίας, αδιαφορόντας για τις συνέπειες των αποφάσεών τους στην χώρα. Πως φθάσαμε σε αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι του ευτελισμού. Οι αλλαγές πρός το χειρότερο πήραν πολύ χρόνο και ήταν άλλοτε σταδιακές και άλλοτε απότομες. Ας σταθούμε στα κυριότερα σημεία :

Η κατάργηση της γλώσσας μας ήταν το πρώτο, και συγχωρήστε μου την επιμονή, σημαντικό βήμα. Πέρασε με ευκολία στόν λαό βάζοντάς τον στο κανάλι της ήσσονος προσπάθειας.

Η κατάργηση της Τραπεζικής πίστης ήταν το δεύτερο σημαντικό βήμα.

Η "αλλαγη" του Ανδρέα Παπανδρέου έφερε την πλήρη ανατροπή στις επικρατούσες αντιλήψεις για την αξιοκρατία. Κατέρρευσε έτσι όλο το αξιακό σύστημα της χώρας. Παράλληλα επιβραβεύθηκαν η αρπαχτή, η κοματοκρατία, ο εμπαιγμός του λαού, (άλλα λέμε και άλλα κάνουμε), και επικράτησε αυτό που κυρίως κατέστρεψε τον κοινωνικό ιστό, η θεώρηση δηλαδή  της μεν ακολασίας ως δημοκρατίας, της δε παρανομίας ως ελευθερίας, αλλά κυρίως της αυθάδειας ως ισονομίας όπως πολύ καίρια έγραφε ο Ισοκράτης.

Η απώλεια όλων των αναστολών οδήγησε ακόμη και τον νύν Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δανείση τον τότε Πρωθυπουργό για την περίφημη βίλα της Αγράμπελης.

Παράλληλα απωλέσθησαν τεράστια ποσά από τις επιδοτήσεις τριών πλαισίων στήρηξης της ΕΕ σε αρπαχτές και επιδοτήσεις, ενώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε χρήσιμες επενδυσεις.

Όλο αυτό το διάστημα οι κυβερνήσεις, κάθε αποχρώσεος, φρόντιζαν ώστε οι νόμοι που ψήφίζουν να αυξάνουν σε μέγιστο βαθμό την επαφή του πολίτη με το κράτος,και να συντηρείται έτσι η διαφθορά, η κοματοκρατία, η εξάρτηση, και να ενδυναμώνεται η θέση των πολιτικών.

Επίσης όλο αυτό το διάστημα φρόντιζαν οι πολιτικοί μας να χαϊδεύουν τις συντεχνίες, δίνοντάς τους απίστευτα προνόμια σε βάρος του υπόλοιπου Ελληνικού λαού, ώστε οι ίδιοι να συνεχίζουν ανενόχλητοι το καταστροφικό τους έργο. Φθάσαμε έτσι να έχουμε συνταξιούχους 40 χρονών.

Ο χώρος της παιδείας καταστράφηκε και αυτός, από συντεχνιακές διεκδικήσεις των λειτουργών της, από την επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, από τις συχνές και αλλοπρόσαλλες αλλαγές, από τον απόλυτα κατευθυνομενο μαθητικό συνδικαλισμό, από το φασιστικό Πανεπιστημιακό άσυλο, που ενώ καθιερώθηκε για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών έγινε δεσμοφύλακας των ιδεών και κυρίως από τον σταδιακό αφελληνισμό της

διδασκόμενης ύλης.

Στόν χώρο της υγείας επιτράπηκε η αλλόγιστη αναγνώριση πτυχίων αγνώστου προέλευσης. Ο  τεράστιος αριθμός ιατρών από μόνος του διέλυσε το ήδη άρρωστο σύστημα. Σκεφθείτε 90.000 γιατρούς να εξετάζουν από 5 ασθενείς την ημέρα ο καθένας, ήτοι 450.000 ασθενείς. ( το 1/20 του Ελληνικού λαού κάθε ημέρα). Αυτό δεν είναι νοσηρότητα αλλά πανδημία.

Σύμμαχος σε όλα τα ανωτέρω η απόλυτα διεφθαρμένη και αργυρώνητη δικαιοσύνη με τα παραδικαστικά και άλλα κυκλώματα.

Σε αυτή την κατάσταση φθάσαμε στό κρίσιμο σημείο όπου ο Ελληνας έχασε το οικονομικό στήριγμά του. Αυτό που τον θωράκιζε απέναντι σε κάθε επίθεση. Τις αποταμιεύσεις δεκαετιών και την όποια κατοχή γής. Στήθηκε λοιπόν το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Δεν χρειάζεται να σχολιάσω την μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος της νεοτέρας Ελλάδος. Και μετά από αυτο για να μας χρυσώσουν την καραμμέλα μπήκαμε στην ΟΝΕ και αποκτήσαμε το ευρώ. Ετσι χάθηκε κάθε έλεγχος στις τιμές και ο πραγματικός πληθωρισμός υπήρξε ανεξέλεγκτος. Μέσα σε 6 χρόνια ο καφές (στό καφενείο) έφθασε από 80 δραχμές στό 1,5 ευρώ ήτοι 500 δραχμές, 7 φορές επάνω). Αντίστοιχη ήταν η αύξηση σε όλα τα προϊόντα. Το ευρώ γρήγορα έγινε εκατοστάρικο. Εμείς όλοι όμως ήμασταν χαρούμενοι γιατί ο ονομαστικός κατασκευασμένος πληθωρισμός ήταν χαμηλός.

Στην εξωτερική πολιτική τα χαστούκια διαδέχονται το ένα, το άλλο. Μακεδονικό, Ίμια, Αιγαίο, συρρίκνωση Ελληνισμού, Βορειοηπειρωτικό, Βαλκάνια. Αποτυχίες ων ουκ έστι αριθμός. Συνηθίζει έτσι ο Ελληνας στην πλήρη απαξίωση της χώρας την οποία θεωρεί σχεδόν αναπόφευκτη. Διαμορφώνεται η άποψη ότι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής είναι πάντα χαμένα. Δέχεται αγόγκυστα ότι απλά η Ελληνική διπλωματία είναι ανίκανη και ως εκ τούτου είναι φυσικό να χάνει όλους τους αγώνες. Φθάνουμε λοιπόν στο επιθυμητό επίπεδο της μοιρολατρίας στην εξωτερική πολιτική.

Απο το σημείο αυτό όλα είναι εύκολα. Η χωρίς έλεγχο χορήγηση κάθε φύσεως καταναλωτικών δανείων , έδεσε τους Ελληνες στό άρμα των Τραπεζών. Οι Τράπεζες ήξεραν ότι σε καμία περίπτωση δεν θα έχαναν τα χρήματά του και αποδείχθηκε ότι είχαν δίκαιο. Το σύστημα δεν θα μπορούσε να κόψει τα πόδια του.

Ετσι μεσα σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας κρίσης και πολιτικών σκοπιμοτήτων φθάσαμε στό σήμερα.Στην τελική επίθεση του ΔΝΤ, των διεθνών τοκογλύφων, της ΕΕ. Σκοπός τους η ολοκληρωτική εξουθένωση του Ελληνισμού. Ο αφανισμός του.

Και για να μην παραλείψουμε κανένα από τους συντελεστές της καταστροφής, αναφέρω απλά ότι σε όλα τα παραπάνω περιγραφόμενα, βασικό και κύριο ρόλο, στην παραπληροφόρηση, τον εφησιχασμό όταν ήταν απαραίτητο, στην τρομοκράτηση όταν χρειζόταν, την πτώση κυβερνήσεων και την εκλογή αλλων, έπαιξαν τα ΜΜΕ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι παράλληλα με την πτώση του Ελληνισμού, αναπτύσσονται και γιγαντώνονται τα ΜΜΕ.

Είναι σχεδόν βέβαιο, από όσα γράφονται στόν τύπο και στό διαδίκτυο, ότι η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, έχει αντιληφθεί τι έχει συμβεί. Είναι προβληματισμένος όμως ως πρός την δυνατότητα και την μεθοδολογία της λύσης.Είναι εγκλωβισμένος στις κομματικές επιλογές. Είναι απόλυτα δυσπιστος. Είναι φοβισμένος και αποπροσανατολισμένος.  Αλλά είναι και πολύ θυμωμένος.

Πως λοιπόν θα βγούμε από αυτό το τέλμα.

Υπάρχουν δύο τρόποι.

Αυτός της σημερινής κυβέρνησης. Την απότομης ανατροπής των πάντων. Μόνο που αυτός εξαρτά την επιτυχία του από την ικανότητα και των πατριωτισμό των υπευθύνων. Και τα δύο αμφισβητούνται. Ετσι ενεργοποιήθηκε πάλι ένας μηχανισμός παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ για να στηρίξει την υποτιθέμενη επαναφορα της χώρας στην τάξη, με βίαιο τρόπο. Αποτέλεσμα χάος.

Ο δεύτερος τρόπος θέλει την σταδιακή επαναφορά της χώρας σε ορθή κατάσταση σε βαθος χρόνου. Την φροντίδα για επαναφορά όλων των τομέων πολιτικής , κυβερνητικής και κοινωνικής δραστηριότητας, στό ύψος ενός καλά λειτουργούντος κράτους. Την φροντίδα για την επαναφορά του κύρους της χώρας. Την φροντίδα για την επαναφορά της κοινωνικής συνοχής. Την φροντίδα για αλλαγή νοοτροπίας των Ελλήνων. Την φροντίδα για την επαναφορά όλων των οικονομικών αδικιών και ληστειών. Την φροντίδα για την επαναφορά της ιστορικής αλήθειας. Την τόνωση της βαρειά πληγωμένης υπερηφάνειας του Ελληνικού λαού, την ικανοποίηση του εγωισμού του. Την επάνωδο του πατριωτισμού και του φρονήματος.

Θέλει λοιπόν ο δεύτερος τρόπος την συμβολή όλων και την τοποθέτηση στόχων που θα προσεγγισθούν σε βάθος χρόνου, σταδιακά, χωρίς υπερβολές, χωρίς κορώνες, με σωφροσύνη, χωρίς μισαλοδοξίες και διάθεση αντεκδίκησης και με την μεγαλοθυμία που πρέπει να χαρακτηρίζει την δημοκρατία.Και κυρίως με την γενναιότητα που πρέπει να διακρίνει όσους φέρουν τό όνομα Ελληνες.

Σε κάθε περίπτωση χωρίς αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα και μας έχουν παραδώσει βορά στο ΔΝΤ και στούς ξένους κερδοσκόπους.

Ελπίζω και εύχομαι να βρούμε την δύναμη να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να επιτύχουμε. Σε ενάντια περίπτωση, ίσως βαδίσουμε πρός το οριστικό τέλος του Ελληνισμού.