Ο άνθρωπος και η σύγχρονη εφιαλτική του επιτυχία. Μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος τώρα μπορεί να στέκεται στις δάφνες του ως το μοναδικό ζώο επάνω στον πλανήτη που κατάφερε να δημιουργήσει ηθικοπλαστική.
Μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να είναι ηθικός και τέρας,
μπορεί να χειρίζεται την ηθική του συνείδηση ανάλογα με τα συμφέροντα του, όπως όταν παίρνεις ένα μίγμα πλαστελίνης και φτιάχνεις τετράγωνα, στρογγυλά, μακρόστενα, έτσι μπορεί να κάνει και την ηθική του συνείδηση και που φαίνετε η φρικιαστική ανωτερότητα, στο ότι έχει καταφέρει να κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό.
μπορεί να χειρίζεται την ηθική του συνείδηση ανάλογα με τα συμφέροντα του, όπως όταν παίρνεις ένα μίγμα πλαστελίνης και φτιάχνεις τετράγωνα, στρογγυλά, μακρόστενα, έτσι μπορεί να κάνει και την ηθική του συνείδηση και που φαίνετε η φρικιαστική ανωτερότητα, στο ότι έχει καταφέρει να κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό.
Πηγαίνει μπροστά στον καθρέπτη αφού έχει σκοτώσει χιλιάδες λαού και βλέπει το πρόσωπο του αγγελικό και του λέει « μεγάλε σήμερα έσκισες για το καλό της ανθρωπότητας, ήταν αναγκαία απόφαση να σκοτώσω χιλιάδες πολίτες αθώους γιατί σάλευαν την έννομη τάξη,» χαμογελά και μετά πηγαίνει να κάνει και μια διάλεξη για την ορθότητα της θεάρεστης πράξης του. Αυτό το τέρας κατεβαίνοντας στον δρόμο και συναντώντας έναν φτωχό κουρελιασμένο θα του δώσει ένα νόμισμα η χαρτονόμισμα, ίσως και να δακρύσει με την δυστυχία του φτωχού. Κάποτε θα το λέγαμε διχασμένη προσωπικότητα, όχι είναι ο ηθικοπλαστικός εκσυγχρονισμός του τέρατος . Από αρπαχτικό και άσχημο με γαμψά νύχια σε έναν όμορφο άνθρωπο με κουστούμι γραβάτα, ξυρισμένος να ευωδιάζει άρωμα.
Το ηθικοπλαστικό κατόρθωμα της συνείδησης του ανθρώπου, έχει γίνει ρουτίνα στην κοινωνία του 2010. Κοίτα έναν άνθρωπο πατέρα, φίλο, γείτονα, σύζυγο, διευθυντή, υπουργό, δικαστή, πρωθυπουργό. Σαν πατέρας είναι δημοκράτης, στοργικός, διδάσκει ηθική και δημοκρατία μέσα στο σπίτι του, με τον φίλο είναι λίγο ποιο ανοιχτός μπεσαλής, μπορεί να κάνει και καμία μπαγαποντιά με καμία μικρούλα, η ηθική του το επιτρέπει, με το γείτονα είναι καλός μέχρι που να μην τον ενοχλεί η πρόστυχη γυναίκα του γείτονα, τότε ξυπνά το ηθικό του στοιχείο, δεν μπορεί να ζουν τα παιδιά του με μια πόρνη δίπλα του, όταν όμως η γειτόνισσα του κάτσει, τότε αυτόματα ξεχνά όλα τα περί ηθικής και την αναβαθμίζει σε εξαίρετη γειτόνισσα. Με την γυναίκα του είναι σεμνός σοβαρός και το ίδιο απαιτεί και από αυτήν, αυτός μπορεί να αποφασίζει αυτή όχι, αυτός μπορεί να ξενοκοιμάται αυτή όχι, και κυρίως να μην τον κερατώσει, αυτός μπορεί.
Σαν διευθυντής είναι αμείλικτος με τους υπαλλήλους που χαζεύουν και σηκώνουν το κεφάλι τους από την δουλειά τους ή τα παίρνουν, αυτός μπορεί να έχει τα δυο πόδια επάνω στο γραφείο, να έχει και μια υπάλληλο επάνω στα πόδια του και το γραφείο του ανοιχτό για όλων των ειδών τις εξυπηρετήσεις.
Σαν υπουργός νομοθετεί βάση με τα γούστα του και των κολλητών του συμβούλων, όλα αυτά που έλεγε στο σπίτι του και στα παιδιά του δεν ισχύουν στο υπουργείο, μπορεί να υπογράψει να σκοτώσει έναν αριθμό ανθρώπων που δεν του είναι αρεστοί, στο σπίτι του λέει στα παιδιά του να μην πειράζετε τον άλλο και να μην του κάνετε κακό αφού δεν σας πείραξε. Λαστιχένια ηθική.
Σαν πρωθυπουργός έχει και μια ανωτερότητα έναντι των άλλων πέρα από την ηθικοπλαστική ιδιότητα, έχει και την ρευστή ηθικοπλαστική ιδιότητα. Δηλαδή πάει στον καθρέπτη του, βάζει τα χέρια του κάτω από τις αμασχάλες του και αφού κορδωθεί δεξιά αριστερά, κοιτά βαθιά μέσα στον καθρέπτη και φτύνει τα μούτρα του λέγοντας «φτούσου μεγάλε να μην σε ματιάσω η ιστορία σε κάλεσε να δήξεις τις μεγάλες και μοναδικές θεϊκές δυνατότητες σου.» Πηγαίνει στο γραφείο του δεν έχει καμία επαφή με την ηθική που αφορά το σπίτι του και μεταμορφώνετε σε ένα εφιαλτικό τέρας με κουστούμι και γραβάτα. Αυτή η ηθικοπλαστική ανωτερότητα έναντι των ζώων στην Ελλάδα τείνει να γίνει ολοκαύτωμα από τον ποιο απλό πολίτη μέχρι τον πρωθυπουργό.
Έχουμε 1.000.000. ανέργους, ποιος νοιάζεται αν αυτόν που είναι δίπλα σου και σκέπτεται να αυτοκτονήσει, γιατί δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και δεν αντέχει να βλέπει τα παΐδια του να πεινάνε, ποιος νοιάζεται αν τόσοι άνθρωποι γύρο μας δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο, τα φάρμακα τους, να κάνουν μια εγχείρηση, να αγοράσουν ρούχα στα παιδιά τους, να πληρώσουν το ρεύμα, να βάλουν βενζίνη. Ποιος νοιάζεται για το ποιο φρυκτό σύγχρονο έγκλημα που συντελείτε καθημερινά δίπλα μας και λέγετε ανεργία, κανείς. Όλοι έχουμε ηθικοπλαστική συνείδηση που τα διορθώνει όλα, να βλέπουμε με εικονική πραγματικότητα μόνο αυτά που θέλουμε και μας ευχαριστούν . Μην υποκρινόμαστε πως φτάσαμε στο σημείο μηδέν σαν λαός, ας πάμε στον καθρέπτη μας πλυμένοι από πούδρες και κρέμες και ας δούμε το αληθινό μας πρόσωπο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου